Bez Kategorii

Zakłady Opieki Zdrowotnej świadczące usługi w zakresie podstawowej opieki zdrowotnej na terenie Powiatu Głogowskiego

Dyżury aptek w roku 2023 - czytaj więcej [PDF - 3.18 MB]

Rozkład godzin pracy aptek w roku 2023 - czytaj więcej [PDF - 265 KB]

Dolina Odry

Równoleżnikowa Pradolina Głogowska jest północno - zachodnią częścią długiego na 170 km i podmokłego Obniżenia Głogowsko – Milickiego. Jest ona wielką depresją końcową, powstałą z czoła lądolodu. W dnie pradoliny płynące wody wyryły terasy, na których położony jest Głogów i inne miejscowości. Na południowy wschód od Głogowa, tam gdzie dzisiejsza rzeka Rudna powtarza istniejący jeszcze w średniowieczu przebieg koryta Odry, dolina rozszerza się tworząc Równinę Grębocicką. Odra i jej brzegi zachowały miejscami naturalny krajobraz, na który składają się starorzecza, wyspy, piaszczyste łachy i roślinność łęgowa. Przyległe terasy, pokryte żyznymi madami, zajęte są przez łąki i pola.

1. Część wschodnia

Na wschód od Głogowa Pradolina Odry rozszerza się na Równinę Grębocicką. Płynąca środkiem tego obszaru rzeka Czarna i jej przedłużenie - Kanał Południowy - powtarzają istniejący jeszcze w średniowieczu bieg Odry. Ona sama płynie dziś ówczesnym korytem Baryczy. Płaskie, urodzajne i podmokłe tereny w widłach tych rzek, zwane są tradycyjnie „Czarnym Zakątkiem” (nazwa wywodzi się od zalegających tam ciężkich mad). Żyzne ziemie pokrywają również obramowaną Wzgórzami Dalkowskimi Równinę Grębocicką. Brak w tych okolicach większych połaci lasów; nad Odrą zachowały się relikty borów bagiennych i łęgów. Odra, mimo regulacji obwałowań - systematycznie podejmowanych od r. 1874 - zachowuje jeszcze w dużym stopniu swój dawny obraz brzegów, w którym zaznaczają się zakola, starorzecza i piaszczyste łachy. Jest nadal rzeką kapryśną, o czym zaświadcza dobitnie katastrofalna powódź w r. 1997. Fauna i flora brzegów Odry jest znacznie bogatsza od przyległych terenów. Wzdłuż rzeki prowadzi szlak corocznych wędrówek ptaków, oprócz tego są tu liczne siedliska ptaków wodnych. Pas nadrzeczny od Borka do Leszkowic ustanowiony został [w 1986 r.] obszarem przyrody chronionej.

W sąsiedztwie wału i dawnych łęgów położone są przysiółki: Borków, Golkowice i Mileszyn. Te ustronne miejsca, chętnie odwiedzane przez wędkarzy, mogą również służyć rekreacji. Podobne walory ma okolica Wietszyc. Ta wieś, podobnie jak pobliskie Kotowice i Leszkowice wywodzą się ze średniowiecznych osad rycerskich. Leszkowice usadowiły się przy - dziś nieczynnej - przeprawie odrzańskiej. Na przełomie XIX i XX w., właściciel tutejszego majątku zbudował rozległy system nawadniający z zespołem śluz i kanałów, którego pozostałości możemy do dziś oglądać. W parku przypałacowym rośnie 6 dębów - pomników przyrody. Z Leszkowic warto wybrać się do grodziska wczesnośredniowiecznego. Położone 2 km na płd. - wschód od wsi, przy Kanale Południowym, jest doskonale czytelne w płaskim i odkrytym terenie (wygodne dojście drogą prowadzącą obok starej przepompowni - elektrowni do dawnego folwarku Dębinki i kawałek ścieżką). W tej okolicy szczególnie interesując jest stroma i zalesiona skarpa ograniczająca starorzecze między Trzęsowem i Orskiem. Na jej terenie, [porosłym buczyną i poprzecinanym wąwozami] utworzono w 1993 roku rezerwat przyrody „Skarpa Storczyków“. Chroni się w nim jedno z trzech w Polsce stanowisk storczyka kruszczyka połabskiego, rzadkie gatunki innych roślin i grzybów oraz najstarszy drzewostan w lasach byłego województwa legnickiego. Rezerwat możemy zwiedzać, korzystając (wyłącznie) z oznakowanej ścieżki przyrodniczej. W [pobliskiej] Piersnej znajduje się cenny kościół Nawiedzenia Matki Boskiej. Zbudowany w XV w., spalony w 1635 roku i odbudowany w 21 lat później, zachował jednak gotyckie formy. W bogato wyposażonym wnętrzu* dominują barok i rokoko. Szczególnie cenna jest rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, umieszczona w ołtarzu głównym, prawdopodobnie z końca XIV wieku. W Borku, Białołęce i Droglowicach oglądać można pałace, w kształtach jakie nadano im w XIX w. W tej ostatniej wsi, naprzeciw pałacu stoi jeszcze okazały spichlerz z końca XVIII w, w górnej części szachulcowy. Oba tamtejsze zabytki są jednak w stanie postępującej ruiny.

Na Równinie Grębocickiej warte zobaczenia są głównie stare kościoły. Kościół św. Marcina w Grębocicach prezentuje typowy późny gotyk (ok. 1500 r.); w wiejskiej redakcji. Wyposażenie jest w większości późnobarokowe. Zachowało się szereg płyt nagrobnych z XVI - XVIII w. oraz 5 płaskorzeźb z kapliczek różańcowych, które Abraham von Dyhern ustawił w l. 60. XVII w. na drodze pielgrzymkowej z Głogowa do Grodowca ( zachodniej ścianie). Kościół Podwyższenia Krzyża Św. w Szymocinie zawiera wartościowy różnostylowy wystrój, m.in duży zespół całopostaciowych płyt nagrobnych (niektóre polichromowane*), tryptyk późnogotycki* ze scenami z życia Św. Rodziny oraz 15 innych rzeźb z ok. 1500 r., jak również malowidła ścienne z r.1717. Na zewnątrz warte zauważenia są sgrafitta na elewacji południowej i ścianach kruchty. Z przełomu XV i XVI w. pochodzi kościół parafialny św. Jadwigi Śląskiej w Rzeczycy. W r. 1765 odbudowany został po pożarze i z tamtego czasu pochodzi też jego wystrój wnętrza.

2. Część zachodnia

Po minięciu Głogowa, Odra płynie południowym skrajem Pradoliny Głogowskiej. Od wysokości dawnej wsi Wróblin Głogowski rzeka podąża łagodnymi zakolami w kierunku północno-zachodnim. Po północnej stronie pradolina rozciąga się szeroko: płaski teren zajęty jest najczęściej przez pastwiska i uprawy, w pasie nadrzecznym występują liczne cieki i oczka wodne, podmokłe łąki, zarośla i reliktowe skupiska starych dębów. Taki krajobraz towarzyszy także brzegom rzeki po południowej stronie. Tam jednak dolina posiada wyraźną krawędź. Rozcinają ją potoki, spływające ze Wzgórz Dalkowskich i gubiące się w nadodrzańskich mokradłach (np. Przychowska Struga, Dobrzejówka). W kierunku południowym teren wznosi się łagodnie, a dalej kulminuje w wysokiej partii wzgórz Grzbietu Dalkowskiego.

Brzegi Odry i pas urodzajnych ziem, który rozciąga się wzdłuż Odry i na przedpolu wzgórz przyciągały od najdawniejszych czasów osadnictwo. Liczne znaleziska archeologiczne dokumentują ślady kultur pradziejowych Bogate dziedzictwo kulturowe z czasów historycznych zachowało się na omawianym terenie jedynie częściowo. Lewobrzeżny pas Odry na odcinku od Głogowa do Brzegu Głogowskiego zajmują dziś głównie tereny przemysłowe. Wśród nich dominuje potężny kompleks Huty Miedzi „Głogów”. Powstał on w latach 1967-78. Warto wiedzieć, że głogowska huta (na którą składają się cztery zakłady hutnicze), wytwarza obecnie ponad 80 % miedzi elektrolitycznej, produkowanej w KGHM „Polska Miedź” S.A. Na Wydziale Metali Szlachetnych wytwarza się srebro (8 % produkcji światowej), a także złoto.

Ekspansja przemysłu hutniczego spowodowała nie tylko przekształcenie krajobrazu, ale również, szczególnie w pierwszych dziesięcioleciach, degradację środowiska naturalnego i kulturowego. Powstała konieczność likwidacji kilku wsi. Równocześnie wokół huty utworzono strefę ochronną (1500 ha). Dzięki zrealizowaniu w ostatnich kilkunastu latach wielkiego programu inwestycji proekologicznych, huta „Głogów” jest dziś jedną z najczystszych dla środowiska hut miedzi na świecie. W zalesionej strefie, a zwłaszcza nad brzegami Odry, widoczne są procesy powrotu do równowagi biologicznej. Świadczy o tym ilość i różnorodność gatunkowa ptaków, a także np. obecność bobrów.

Wzdłuż drogi do Bytomia Odrzańskiego, w starych wsiach rozlokowanych wzdłuż krawędzi pradoliny (Brzeg, wzmiankowany w r. 1223, Czerna – w r. 1308), znajdują się dwa cenne zabytki architektury. Kościół Bożego Ciała w Brzegu Głogowskim jest jednym z najstarszych na Ziemi Głogowskiej. Mimo parokrotnej przebudowy, zachował romańskie mury nawy z I poł. XIII w., o czym zaświadcza odsłonięty fryz arkadkowy na zewnętrznej, wschodniej ścianie. Wieża pochodzi z pocz. XIV wieku. W wyposażeniu przeważają elementy renesansowe i barokowe. W bocznej kaplicy znajduje się manierystyczne epitafium ołtarzowe* starosty głogowskiego Rudolfa von Zedlitz († 1618). Wśród licznych nagrobków godne uwagi są m.in. płyty nagrobne rodziny Joachima Spechta, głogowskiego kaznodziei luterańskiego z XVI w. (na zewnętrznej ścianie wsch.). Dwór renesansowy w Czernej*, zbudowany został w l. 1558-59 przez śląskiego budowniczego Hansa Lindnera, co można odczytać na bogato zdobionym portalu w elewacji zachodniej. Jest to piękny budynek, nakryty dwoma dwuspadowymi dachami, z dekoracyjnymi szczytami. We wnętrzu znajduje się interesujący zespół neorenesansowych pieców i kominków oraz fragmenty polichromii.

Do dworu przylega park krajobrazowy z urozmaiconym drzewostanem, założony w ubiegłym stuleciu. Na wale odrzańskim - aleja pomnikowych drzew: platanów i dębów - tych ostatnich jest około 200, w wieku średnio 350 lat.

Zwiedzanie. Parafia rz.-katolicka w Brzegu Gł., tel. 831 41 2; Dwór i park w Czernej są własnością prywatną, zwiedzanie po uzgodnieniu, tel.. 831 44 56, 831 44 57.

Z wysokiej skarpy w Drogomilu rozciąga się piękny widok na Bytom Odrzański i dolinę Odry. Miasteczko, liczące 4400 mieszkańców, położone jest malowniczo na terasach odrzańskich i w sąsiedztwie Wzgórz Dalkowskich .

Propozycje tras turystycznych
Proponujemy Państwu cztery krótkie, jednodniowe, trasy turystyczne po terenie Powiatu Głogowskiego

Piesza "Po Grzbiecie Dalkowskim" 14km

Piesza "Śladami Edwarda Stachury 11km

Rowerowa "Szlakiem Odry" 27km, odcinek powrotny do Głogowa 20km

Rowerowa "Szlakiem romańskich i gotyckich kościołów" 26km

Początki ratusza sięgają przełomu XIII/XIV w. Obecny wygląd otrzymał w wyniku gruntownej przebudowy w latach 1832 – 35 (skrzydło zachodnie) i 1847 – 50 (skrzydło wschodnie). W tym drugim pozostawiono wówczas, zachowane do dziś, sklepione izby z przełomu gotyku i renesansu, użytkowane jako piwnica radziecka. Największa sala posiada sklepienie sieciowe, wsparte na centralnym słupie. Jedna z dwu pozostałych sal nakryta jest bardzo rzadkim na Śląsku sklepieniem kryształowym. W czasie oblężenia miasta w 1945 r. ratusz spalił się i następnie uległ dużym zniszczeniom. Odbudowany w l. 1986 - 2002 r., jest znów siedzibą władz miejskich.

Wieża ratuszowa, o wysokości 80 m, zrekonstruowana została w l. 1994 - 96 na podstawie stanu z 1720 r. Wysokość całkowita wieży wynosi 80,35 m (najwyższa wieża ratuszowa na Śląsku). Na poziomie 47 m znajduje się galeria – punkt widokowy (czynny w niedziele w godz. 14 - 18 oraz po uzgodnieniu: Biuro Turystyczne „Intertrans”, tel. (076) 835 45 15).

Obok ratusza znajduje się w odbudowie ruina teatru miejskiego z 1799 r.

Kościół parafialny św. Mikołaja

Wczesnogotycki kościół z surowej cegły, o unikalnej na Śląsku architekturze typu północnoniemieckiego, wzniesiony został po r. 1291 na miejscu trzynawowej bazyliki, wybudowanej już ok. r. 1230.. Po zniszczeniu w 1945 r., okresowo poddawany jest pracom zabezpieczającym. Godny uwagi jest bogato profilowany portal z XIV w. ( w r. 1871 przekuty w kamieniu).

Kościół Bożego Ciała (pojezuicki)

Barokowy kościół wybudowany został w latach 1696 - 1702 wg projektu [architekta włoskiego] Giulio Simonettiego. Po pożarze w 1711 r. odbudował go [wrocławski budowniczy] J. B. Peintner. Ostateczny wyraz architektoniczny nadał fasadzie ok. 1730 r. A. Karinger. Mocno zniszczony w 1945 r., kościół odbudowany został do roku 1960, choć bez hełmów wież. Kościół połączony jest z północnym (jedynym ocalałym i odbudowanym ) skrzydłem d. kolegium jezuickiego.

Na skwerze w sąsiedztwie kolegium znajduje się pomnik ku czci społeczności żydowskiej Głogowa (odsłonięty w 1993 r.)

Zamek

Początki założenia sięgają połowy XIII w. Konrad I Głogowski rozpoczął wtedy obok przeprawy odrzańskiej budowę książęcego zamku, włączonego następnie w ciąg miejskich obwarowań. Ze średniowiecznego zamku zachowała się do dziś okrągła wieża, zw. Wieżą Głodową (w jej lochu książę Jan II Żagański zagłodził siedmiu głogowskich rajców).

Obecna budowla pochodzi głównie z XVII i XVIII w. Z wyjątkiem południowego skrzydła, zachowała ona w powojennej odbudowie (l. 1971 - 83) skromny barokowy wystrój fasad. W zamku ma obecnie swoją siedzibę Muzeum Archeologiczno-Historyczne. Wieża służy również jako punkt widokowy. Muzeum czynne jest od środy do niedzieli w godz. 10 – 17.

Na skwerze obok zamku znajduje się Pomnik Dzieci Głogowskich (1979 r.), upamiętniający obronę Głogowa przed wojskami cesarza Henryka V w r. 1109.

Kolegiata Najświętszej Maryi Panny

Kościół, będący jedną z najważniejszych świątyń Śląska (i z którym związane było do r. 1810 zgromadzenie kanoników) jest pomnikiem przeszłości, świadczącym o najstarszych dziejach Głogowa. W zbudowanej niedawno krypcie chroni się obecnie relikty jednonawowego kościoła z czasów Bolesława Krzywoustego oraz jeszcze starszej budowli.

Do r. 1262 wybudowana została trzynawowa bazylika. Jej partie zachowane są w murach gotyckiego kościoła, ukończonego pod koniec XV w. Obecna wieża zbudowana została w l. 1838 – 42, po zawaleniu się poprzedniej. Kolegiata znajduje się w zaawansowanej odbudowie po zniszczeniach z r. 1945.

Średniowieczne mury obronne

Trzy odcinki mutr ów z basztami i przejazdem Bramy Szpitalnej, w większości zrekonstruowane z zachowaniem oryginalnych fragmentów, służą wyeksponowaniu ich ówczesnego przebiegu i granicy miasta

Pozostałości twierdzy nowożytnej

Fosa dwa bastiony, kazamaty i korytarze kontrminowe tworzą południowy odcinek twierdzy, zachowany po rozebraniu obwałowań (po r. 1902).

[Naprzeciw mostku nad fosą, na dawnym przedpolu twierdzy (obecnie Park Leśny) znajduje się, odsłonięty w r. 2002, pomnik ofiar wojny, przemocy i wypędzenia z Głogowa i Ziemi Głogowskiej]
Pozostałe obiekty: Fort Gwiazda , XVIII – XIX w., w znacznym stopniu zniszczony; wieża artyleryjska, zbudowana w l.1857 - 60 dla ochrony linii kolejowej do Leszna;

fort Luneta nad Jeziorem Zamkowym, z tego samego okresu; Reduta Główna , zbudowana w l. 1825 - 28, mocno zniszczona.

 Mapa powiatu

Powiat Głogowski położony jest nad rzeką Odrą, usytuowany w północnej części województwa dolnośląskiego, na pograniczu Pradoliny Barycko-Głogowskiej i Wzgórz Dalkowskich. Jedną z wielu zalet jest jego usytuowanie w sieci komunikacyjnej. Położony jest na skrzyżowaniu linii kolejowych Wrocław-Szczecin i Żagań-Leszno oraz dróg krajowych Wrocław-Zielona Góra /E-65/ i Żagań-Leszno /nr 12/.

Pod względem administracyjnym powiat graniczy z 5 innymi powiatami: Powiatem Polkowickim - od południa i południowego-zachodu; Powiatem Lubińskim - od wschodu; Powiatem Górowskim - od wschodu i północnego wschodu; Powiatem Nowosolskim - od północy i północnego-zachodu oraz Powiatem Żagańskim - od zachodu.

mapa powiatu /kliknij na mapę/

podział administracyjny powiatu /kliknij na mapę/

Ogólne informacje

Zapraszamy na ziemię głogowską, położoną w północno-zachodniej części Dolnego Śląska, na pograniczu z Wielkopolską. O atrakcyjności powiatu głogowskiego stanowią uroda krajobrazu oraz obfitość zabytków, odzwierciedlających historyczne znaczenie i oryginalne dziedzictwo kulturowe tej ziemi.

Stolica powiatu, położony nad Odrą prastary, piastowski Głogów, chlubi się odbudowaną dzielnicą staromiejską i monumentalnymi zabytkami. Liczące 72 tys. mieszkańców miasto ma do zaoferowania godne uwagi imprezy kulturalne i sportowe.

Okolice Głogowa cechuje rozmaitość form krajobrazowych. Centralnym nerwem jest równoleżnikowa Pradolina Głogowska. W odległej przeszłości płynące wody wyrzeźbiły w dnie pradoliny terasy, na których położony jest Głogów i inne miejscowości. Swobodnie płynąca Odra i jej brzegi zachowały w przewadze naturalny krajobraz, ze starorzeczami, wyspami i piaszczystymi łachami. Wraz z właściwym mu ekosystemem pasmo Odry na wschód od Głogowa stanowi obszar krajobrazu chronionego (projektowany Odrzański Park Krajobrazowy). Krajobraz na południe od Głogowa ożywiony jest jest przez ciągnące się łukiem morenowe Wzgórza Dalkowskie (do 230 m.n.p.m). Najciekawsze fragmenty wzgórz objęte są ochroną rezerwatową, na Grzbiecie Dalkowskim utworzono obszar krajobrazu chronionego. Północna część powiatu stanowi fragment Wysoczyzny Leszczyńskiej. Dominują tam lasy, z przewagą suchych borów sosnowych.

Ciekawy jest krajobraz kulturowy ziemi głogowskiej. Teren dzisiejszego powiatu był od pradziejów jednym z głównych skupisk osadniczych na Śląsku. Zawdzięczał to występowaniu żyznych gleb i sąsiedztwu Odry. We wczesnym średniowieczu okolice te zamieszkiwali słowiańscy Dziadoszanie. Ich obecność znaczą do dziś zachowane grodziska plemienne. Ziemia głogowska posiadała strategiczne znaczenie w państwie pierwszych Piastów, a od połowy XIII w. był to kluczowy obszar, ze stołecznym Głogowem, utworzonego wówczas księstwa głogowskiego. Tamte czasy upamiętniają Wieża Głodowa w głogowskim zamku i zabytki sakralne. Również we wsiach spotyka się kościoły, których mury, ozdobione nagrobkami miejscowej szlachty, pamiętają jeszcze czasy średniowiecza. Prawie równie liczne są pałace i parki podworskie z pomnikowymi okazami drzew.

Dzięki walorom krajobrazowym, przyrodniczym i kulturowym okolice Głogowa są atrakcyjne dla turystyki pieszej i rowerowej. Wzgórza Dalkowskie i dolina Odry na wschód od Głogowa stają się terenami rozwoju turystyki weekendowej i agroturystyki. Zachęcając do odwiedzenia powiatu głogowskiego, proponujemy turystom cztery trasy, pozwalające odkryć i poznawać różne aspekty oblicza ziemi głogowskiej.

Treść w przygotowaniu.